درامدی بر اسکان زائران در دهه کرامت ,کمپ زائر فدائیان اسلام - مشهد مقدس

بنام خدا

مقدمه

حسن نجاری – درآمدی بر اسکان زایران در دهه کرامت ,کمپ زایر فدائیان اسلام – مشهد مقدس  

پیشینه حدمت                                

خدمت به زائر و زایرین ائمه اطهار علیه السلام ارزوی هر شیعه و دوستدار اهل البیت (ع) می باشد . از حدود سال 1375 افتخار خدمتگزاری به زایران بار گاه ملکوتی حضرت علی بن موسی (ع) نصیب من شد . سالها خدمت به زائران در حرم مطهر امام رضا ؛علاوه بر اینکه روح خودم را در ساعات خدمتی سرشار از عشق و محبت اهل البیت می کردم و از حضور در این بارگاه بسیار خرسند بودم ولی موضوعی مرا آزار می داد.

زایران زیادی را می دیدم که از اقشار محروم و مستضعف جامعه هستند و به عشق زیارت آقایشان به مشهد آمده اند ولی جا ومکانی نداشتند و با دیدن چهره و وضعیت این عزیزان به عمق رنج و مشقتی که متحمل می شدند , پی می بردم و با تمام وجود خاطرات زمانی که من خودم مثل همین عزیزان در دوران کودکی و یا نوجوانی از شهرستان با پدر و یا مادر خدا بیامرزم به مشهد برای زیارت سفر می کردم ؛در ذهنم تداعی می شد . وضعیت اقتصادی خوبی نداشتیم ؛ازروستا بعد از انجام کارهای سخت روستایی اماده می شدیم برای امدن به مشهد , ساک وسایل را می بستیم کنار جاده با ماشینهای عبوری یا مشین خط (اتوبوس خط) راهی شهرستان می شدیم ,از انجا با وسایل و کیف و ساکها به دست خودمان را به ترمینال می رساندیم ؛بعد از ساعتها معطلی سوار اتوبوس شده و بعد از ساعتها به مشهد رسیده و باز چون جا و مکانی نداشتیم مستقیم از ترمینال با خط واحد شلوغ همراه وسایل خودمان را به حرم رسانده و و قصد زیارت می کردیم که دفتر امانات از گرفتن وسایل همراه خودداری می کرد و چند ساعتی را سرگردان دنبال جایی که چند ساعتی وسایل را تحویل شخص یا مکان مطمئنی بدهیم که بتوانیم زیارت برویم ؛ از صبح زود که از شهرستان زدیم بیرون نه صبحانه ای نه میان وعده ای نه چایی و نه نهاری و نه استراحتگاهی ؛ با جسمی خسته وکوفته همراه با سردرد (ما شهرستانی ها اگر به موقع چایی نخوریم سردرد می شویم ) و معده هم که خالی دچار ضعف وبیحالی و بیقراری وارد حرم مطهر می شدیم و بعد از زیارت در گوشه ای نشسته می خواستیم استراحت کنیم که خادمان حرم مانع می شدند , در همین هنگام از جلو مهمانسرای حضرت هم که رد می شدیم ؛ با حسرتی تمام فقط نگاه می کردیم . در هر صورت شب که می شد مسافر خانه شخصی درجه 7 می گرفتیم و چند روزی را اتراق نموده و به زیارت می پرداختیم .

بنام خدا

مقدمه

حسن نجاری – درآمدی بر اسکان زایران در دهه کرامت ,کمپ زایر فدائیان اسلام – مشهد مقدس  

پیشینه حدمت                                

خدمت به زائر و زایرین ائمه اطهار علیه السلام ارزوی هر شیعه و دوستدار اهل البیت (ع) می باشد . از حدود سال 1375 افتخار خدمتگزاری به زایران بار گاه ملکوتی حضرت علی بن موسی (ع) نصیب من شد . سالها خدمت به زائران در حرم مطهر امام رضا ؛علاوه بر اینکه روح خودم را در ساعات خدمتی سرشار از عشق و محبت اهل البیت می کردم و از حضور در این بارگاه بسیار خرسند بودم ولی موضوعی مرا آزار می داد.

زایران زیادی را می دیدم که از اقشار محروم و مستضعف جامعه هستند و به عشق زیارت آقایشان به مشهد آمده اند ولی جا ومکانی نداشتند و با دیدن چهره و وضعیت این عزیزان به عمق رنج و مشقتی که متحمل می شدند , پی می بردم و با تمام وجود خاطرات زمانی که من خودم مثل همین عزیزان در دوران کودکی و یا نوجوانی از شهرستان با پدر و یا مادر خدا بیامرزم به مشهد برای زیارت سفر می کردم ؛در ذهنم تداعی می شد . وضعیت اقتصادی خوبی نداشتیم ؛ازروستا بعد از انجام کارهای سخت روستایی اماده می شدیم برای امدن به مشهد , ساک وسایل را می بستیم کنار جاده با ماشینهای عبوری یا مشین خط (اتوبوس خط) راهی شهرستان می شدیم ,از انجا با وسایل و کیف و ساکها به دست خودمان را به ترمینال می رساندیم ؛بعد از ساعتها معطلی سوار اتوبوس شده و بعد از ساعتها به مشهد رسیده و باز چون جا و مکانی نداشتیم مستقیم از ترمینال با خط واحد شلوغ همراه وسایل خودمان را به حرم رسانده و و قصد زیارت می کردیم که دفتر امانات از گرفتن وسایل همراه خودداری می کرد و چند ساعتی را سرگردان دنبال جایی که چند ساعتی وسایل را تحویل شخص یا مکان مطمئنی بدهیم که بتوانیم زیارت برویم ؛ از صبح زود که از شهرستان زدیم بیرون نه صبحانه ای نه میان وعده ای نه چایی و نه نهاری و نه استراحتگاهی ؛ با جسمی خسته وکوفته همراه با سردرد (ما شهرستانی ها اگر به موقع چایی نخوریم سردرد می شویم ) و معده هم که خالی دچار ضعف وبیحالی و بیقراری وارد حرم مطهر می شدیم و بعد از زیارت در گوشه ای نشسته می خواستیم استراحت کنیم که خادمان حرم مانع می شدند , در همین هنگام از جلو مهمانسرای حضرت هم که رد می شدیم ؛ با حسرتی تمام فقط نگاه می کردیم . در هر صورت شب که می شد مسافر خانه شخصی درجه 7 می گرفتیم و چند روزی را اتراق نموده و به زیارت می پرداختیم .

اولویت خدمت و نوع هزینه کرد برای حرم مطهر

حال که بزرگ شده ام و خودم هم در حرم بعنوان خادم افتخاری خدمت می کنم همیشه و هر لحظه با دیدن زایران خسته از راه و مخصوصا کسانی که جا و مکانی نتوانسته یا نمی توانند مهیا کنند و با توجه به اینکه می دانم اینگونه افراد اهل رستوران و خرج کردن های بین راهی هم نیستند ؛ بسیار ازار می دیدم  .

سرپست خدمتی  که بودم به در ودیوارها و ایینه کاری های بسیار زیبا و با قیمت که هر متری شاید میلیونها تومان هزینه شده است را نظاره می کردم ؛ رواقها ی بزرگ مثل رواق دارالحجه ؛ دارالمرحمه رواق امام ,رواق غدیر  , صحنهای بزرگ وخالی(اکثر اوقات) مثل صحن هدایت ؛ صحن جامع ؛ صحن کوثر را می دیدم که در مایملک امام رضا (ع) هستند ولی زایرین ایشان باید سختی و مشقت فراوان برای ماندن و زیار ت کردن را متحمل شوند ؛ با خود می گفتم امام رضا که الان شاهد کار هستند و می بینند , آیا واقعا اگر خود امام ظاهرا هم حضور فیزیکی می داشتند و این نیازهای ضروری زایران را می دیدند آیا حاضر می شدند قبل از اینکه مقدمات و پذیرایی و خوش امد گویی از زایران و میهمانان خود را تدارک ببینند , به ایینه کاری و گسترش فضاهایی که میلیارها هزینه دارد و د رسال فقط چند بار استفاده می شود ؛ هزینه شود و ضروری ترین و بلکه مهمترین نیازهای زایران که همانا اسکان و پذیرایی از میهمان می باشد را در الویت های بعدی قرار دهند ؟!

من فکر می کنم هر گز!! با توجه به اینکه امام کریم اند و بسیار دلسوز تراز ما ادمهای غافل ؛ به این امر راضی نمی شدند ؛ ما انسانهای غافل و گنه کار که سرگرم دنیای خودمون هستیم , به امر خدمت به میهمانان آقا دوست داریم اهمیت بیشتر بدهیم ؛ چه رسد به خود امام مهربانی ها ؛آن هم به زایران مستضعف و محروم که اهل البیت و خداوند متعال توجه ویژه ای به انها دارند .

تازه هرروز برزایر سخت تر می گرفتیم ؛ اعلام می کردند که فلان صحن در گوشه فلان هشتی صحن ها چند زایر خواب هستند , بیدارشان کنید . حسب وظیفه هنگام بیدار کردن این زایران ؛ چه سوزی بود که در دل اینها می افتاد و با چه حالاتی به امام رضا نگاه می کردند و شکایت ما را به ایشون می بردند بعضی هم که به ما می گفتند شما خادم امام رضا نیستید ؛ شما خادم .... هستید .

از این وضعیت به شدت ناراحت بودم به حدی که دیگر ادامه خدمت برایم گوارا نبود .

تاکیدات رهبر معظم انقلاب اسلامی مبنی بر خدمت به زائران و مجاوران محروم و مستضعف

تا اینکه رهبر معظم انقلاب این پیر فرزانه و ولی مسلمین جهان که انگار از همه چی خبر دارند ؛ در اولین روزهای پس از فوت مرحوم طبسی  ودر متن حکم تولیت جناب حجه الاسلام رئیسی تاکید جدی به زایران ومجاوران محروم ومستضعف  حضرت نمودند .

وقتی که این متن حکم را می خواندم اشک در چشمانم جاری شد ؛ و احساس کردم که انشاءالله شاید از این به بعد امکانات و بودجه ها و تصمیم گیرهای مدیران استان قدس و مدیران و خادمان حرم مطهر به سمت زایران محروم ومستضعف برود .

زمانی که با امدن جناب رئیسی تولیت محترم استانقدس ؛ معاونت امداد زایران تشکیل شد ؛بارقه های امید در دلهای مشتاقان خدمت وزیدن گرفت و زمانی که رواق دارالحجه برای استفاده و استراحت موقت زایران(از ساعت 23تا5/4 صبح ) ؛قصد عملی مسئولان برای خدمت رساتی نمایان شد و بعد از ان شاهد دستور تولیت محترم جناب آقای رئییسی نسبت به ساخت زایر سرا در منطقه طرق مشهد با ظرفیت حدود 20000 زایر در روز , می رود که اولین گامهای خدمات مبتنی بر زایر در مشهد مقدس بر اساس منویات ودستور صریح رهبر معظم انقلاب حضرت آیت اله خامنه ای , صورت گیرد .

دفتر نمایندگی استان قدس در خراسان رضوی

در همین گیر ودار  دفتر نمایندگی آستان قدس در خراسان رضوی با مدیریت جناب عامری فرد در مشهد راه اندازی گردید و با توجه به احساس نیازی که در زمینه خدمت رسانی جهادی و سریع در دهه کرامت احساس شد تصمیم به شناسایی ؛تجهیز و راه اندازی مکانی جهت اسکان زایران گردید .

مکانی قدیمی و بلا استفاده متعلق به استان قدس رضوی در خیابان فدائیان اسلام  نزدیک میدان بسیج مشهد شناسایی گردید و تصمیم به تجهیز این مکان و پذیرش روزانه هزار نفر زایر از شهرستانهای خراسان رضوی گرفته شد .

تا اینکه همکار عزیزمان  جناب اقای رحیم زاده روزی تماس گرفتند و پذیرایی از زایران امام هشتم (ع) را در دهه کرامت پیشنهاد دادند . با وجود اینکه سرم شلوغ بود و کارهای روزمره زیادی هم داشتم ولی با توجه به احساس نیاز شدید زایران به همچین مکانی شرکت در این خدمت مقدس این دعوت را لبیک گفته و نه خودم بلکه به اتفاق همه اعضای خانواده و بعضی از دوستانم وهمکاران دیگر وارد کمپ زایران که از طرف دفتر استانقدس نمایندگی خراسان رضوی در محل فلکه برق تشکیل شده بود حاضر شدیم .

کمپ زایر –دهه کرامت 1396

مکان کمپ دارای محوطه بزرگ و چندین سوله که قبلا بعنوان انبار یا کارگاه یا لجستیک استانقدس استفاده می شده بود و هیچ گونه امکانات برای پذیرش زایر نداشت ,دوستان دفتر نمایندگی استان قدس واحد خراسان رضوی دست به کار شدند و طی مکاتباتی با معاونت محترم عمرانی آستان قدس و معاونت محترم اماکن حرم مطهر ؛معاونت محترم امداد زایر حرم مطهر  در خواست تجهیز این مکان را نمودند که با دستور معاونت عمران ,جناب مهندس سجادیان ماموریت یافتند که بحث کولر و لوله کشی  و سرویس های بهداشتی و حمام و برق وروشنایی محل را تامین کنند ؛ که در طول دو یا سه روزی که به صورت تمام وقت با عواملشون در محل بودند کاری جهادی نمودند .

در خواست دفتر مبنی بر تامین چند پریموس برقی جهت چایی زایران از طرف معاونت محترم اماکن  حرم برگشت خورد و اعلام عدم موجودی نمودند معاونتی که خود مستقیم در امر زایران دخیل می باشد !.

پریموس های برقی به زحمت زیاد با توجه به زمان کمی که تا شروع دهه مانده بود از جایی اجاره شد .

سازمان محترم خدمات شهرداری مشهد به صورت جهادی و سریع شش کانکس سیار سرویس دستشویی و حمام در یک روز مانده به ورود زایران وارد محوطه کمپ نمودند که توسط تیم مهندس سجادیان (معاونت عمران استانقدس) نصب و راه اندازی گردید .

با مکاتبه با سپاه پاسداران در خصوص تامین پتو ؛ در ساعاتی مانده به شروع ورود زایران یک تریلی پتو وارد کمپ گردید  و مشکل پتو هم حل شد .

یک دستگاه امبولانس (هلال احمر )با دو نفر نیرو تا پایان دهه کرامت در محل استقرار زایران به خدمت رسانی پرداختند .

چند دستگاه تاکسی (فرودگاه)  در اوایل صبح جهت انتقال صلواتی زایران کم توان جسمی مشارکت نمودند .

از طریق هماهنگی دفتر فرش حرم مطهر نسبت به مفروش نمودن کلیه سوله ها و اتاقها و قسمتی از محوطه اقدام شده بود .

همزمان یک دستگاه صوت از طرف امور فرهنگی حرم مطهر وارد کمپ شد که بسیار ضعیف و بعضا بلا استفاده مانده بود.

خادمیاران رضوی

با فراخوانی نیروهای افتخاری حدود 40 نفر از خادمیاران رضوی خواهران و برادران جهت انجام امور خدمتی در محل کمپ زایر حاضر شدند و به انجام  خدمات پرداختند

و اینچنین در یک اقدام جهادی و عملیاتی فراتر از مکانیسم بروکراسی حاکم بر ادارت و سازمانها یک کار تیمی و جمعی و مشارکتی  اعم از استان قدس ؛ سپاه و بسیج ؛وشهرداری و هلال احمر در طی چهار روز شکل گرفت و زمینه پذیرایی از 16000 زایر محروم و مستضعف در طی شانزده روز مهیا گردید که دراین حرکت روحیه ایثار و جهاد و خدمت بیش از هر ابزار دیگر کارایی خود را نشان داد .

با شهرستانها هماهنگ شده بود که زایران محروم ومستضعف شناسایی و اعزام شوند به نحوی که زمان اردوی زیارتی 24 ساعت باشد و اسکان و سه وعده غذا با استان قدس و الباقی هزینه ها با زایران خواهد بود , زایران از شهرهای مختلف استان از ساعت 16 تا 20 پذیرش شده و به محض ورود مراسم خیر مقدم و عبور از زیر دروازه  قران کریم به صورت تفکیک شده خواهران وبرادران به قسمتهای خود راهنمایی شده وپذیرایی می شدند .

شام و نهار از مهمانسرای حضرت به محل کمپ ارسال و در اختیار زایران قرار می گرفت وصبحانه در مهمانسرای غدیر در خدمت زایران بودیم .

چایی و اب سرد در محل اسکان فراهم بود .

ولی باید اذعان کنیم که در اینده بایستی با هماهنگی های بیشتر نسبت به ارتقای کیفیت خدمات اقداماتی بشود .

باید به این نکته توجه داشته باشیم که خدای نخواسته به بهانه این که حضور زایر در کمپ که با کمبودهایی روبروست و در شان زایر امام رضا (ع) نیست از ادامه این خدمت رسانی باز نمانیم . زایران محروم ومستضعف که در حال حاضر با کمبودها وکاستی های زیادی از لحاظ اسکان , پذیرایی , امنیت و ... در مشهد روبرو هستند , در همین حد خدمات رسانی رضایت دارند . ولی قطعا وظیفه مسئولین است که کیفیت وکمیت خدمات رسانی را بالا برده وموجبات رضایت امام همام حضرت علی بن موسی الرضا (ع) ؛ مقام معظم رهبری و زایران معزز را فراهم آورند .

 و در پایان این جمله مرحوم دکتر علی شریعتی را متذکر شویم و به یاد داشته باشیم که :

"انانکه زمستان را از پشت پنجره می بینند و گرسنگی را در کتابها می خوانند , نمی توانند نماینده مردم باشند .(وبه مردم خدمت نمایند )."

ودر پایان : یا امام رضا(ع) ؛ فقیر و خسته به درگهت آمدم رحمی ....

خدا نگهدار – حسن نجاری – شهریور ماه 1396

والسلام